Social Media Coach

Υπάρχει μια κατηγορία φαινομένων στην κβαντική φυσική για την οποία ισχύει το εξής: το ίδιο το γεγονός της παρατήρησης αλλάζει την έκβαση τους. Τι σχέση έχουν όμως τα κβάντα με τα social media; Όπως και στην κβαντική φυσική, έτσι και στο κοινωνικό ιστό το ότι παρατηρούμε μια κατάσταση μπορεί να την αλλάξει. Ή, πολύ χειρότερα, να την δημιουργήσει.

Διάβασα χθες το ENGAGEMENTdb Report. Με κάποια καθυστέρηση μάλλον γιατί είναι του 2009. Απ' ό,τι φαίνεται, η μελέτη δεν επαναλήφθηκε γιατί δεν μπόρεσα, μέχρι στιγμής, να εντοπίσω το αντίστοιχο του 2010. Αν έχετε κάτι υπόψη σας, παρακαλώ κάντε έναν κόπο και πείτε μου που θα μπορούσα να το βρω.

Είναι αλήθεια ότι υπάρχει ένα τρελό goldrush στα social media και κατά συνέπεια στο social media marketing. Αρκεί να δούμε την αξία του Facebook και την πρόσφατη IPO (initial public offering) μετοχών του LinkedIn στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης για να καταλάβουμε ότι οι προοπτικές που ανοίγονται είναι τεράστιες. Πράγμα όμως που κάνει πολλούς να αναρωτιούνται μήπως είναι κάτι αντίστοιχο με το .com bubble. Μήπως πρόκειται απλώς για ένα, εξαιρετικά υπερτιμημένο, 'καινούργιο κοσκινάκι';

Επεσήμανα σε προηγούμενο post μου ότι τα social media δεν είναι για όλους. Ότι είναι συγκεκριμένα τα brands και οι επιχειρήσεις που μπορούν να δραστηριοποιηθούν σε αυτά. Ή, ορθότερα, που έχει νόημα να δραστηριοποιηθούν σε αυτά.

Στο σημερινό μου κείμενο θα προχωρήσω ένα βήμα ακόμη. Θα εξηγήσω ότι ακόμη και για εκείνες τις επιχειρήσεις που υπάρχουν προοπτικές αξιοποίησης των social media, το χρονικό περιθώριο στο οποίο θα πρέπει να δραστηριοποιηθούν είναι περιορισμένο.

Όπως λέει και η παροιμία, τα μεταξωτά εσώρουχα απαιτούν και επιδέξιους πισινούς. Πολλώ δε μάλλον αν δεν πρόκειται για απλά σλιπ αλλά για καυτά στρινγκάκια.

Στην πιο πάνω λογική, πρέπει κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσουμε ότι τα social media δεν είναι εξίσου χρήσιμα για όλους. Και ότι δεν πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε ως την θεραπεία για πάσα νόσο και πάσα μαλατία.

Για τον επεκτατισμό του Facebook έχω ξαναγράψει. Θεωρώ ότι το κουμπί 'Μου αρέσει' ή η δυνατότητα σχολιασμό σε blog είναι τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα. Στα προηγούμενα post μου ασχολήθηκα κυρίως με τους στόχους αυτών των ιμπεριαλιστικών τάσεων και τις εξελίξεις που ενδεχομένως να φέρουν. Σήμερα θα ήθελα να μείνω λίγο στα δομικά στοιχεία αυτής της πορείας. Τι ακριβώς είναι αυτά και τι νέο φέρνουν στον καμβά των social media.

Έγραψα στα δύο προηγούμενα post ότι ένα 'Like' μπορεί είτε να μην σημαίνει σχεδόν τίποτε, είτε να αποσκοπεί απλά στην ενημέρωση σχετικά με προσφορές και εκπτώσεις. Ας δούμε όμως ξανά τον πίνακα.

Προσέξτε τι αναφέρει για τους καταναλωτές των υψηλότερων εισοδημάτων. Στην κατηγορία αυτή, μόνο το 29% πατά 'Μου αρέσει' προκειμένου να πετύχει μια καλύτερη τιμή. Στον γενικό πληθυσμό αντιθέτως, το ποσοστό είναι 44.3%.

Στο  κείμενο που προηγήθηκε, επεσήμανα ότι ένα 'Like' δεν κοστίζει τίποτε. Άρα δεν πρέπει να του δίνουμε ιδιαίτερο βάρος σε ό,τι αφορά το τι σκέφτεται, ή πολύ περισσότερο αισθάνεται, ένας καταναλωτής για εμάς. Μάλλον δεν σκέφτεται και δεν αισθάνεται τίποτε.

Αναφέρθηκα σε προηγούμενο post μου ότι είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις που ένας χρήστης ενδιαφέρεται να καλλιεργήσει τις σχέσεις του με μια επιχείρηση. Και ότι εκτός αν είμαστε η Canonical ή η Apple, για τον πιο πολύ κόσμο το brand μας δεν είναι παρά ένα ακόμη brand ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα.

Ναι / μπορεί / οπωσδήποτε / όχι / ίσως / σε καμία περίπτωση. 

Με άλλα λόγια αν ρωτήσετε δέκα διαφορετικούς social media marketers την γνώμη τους για την αποτελεσματικότητα των Facebook Ads, θα πάρετε έντεκα διαφορετικές απαντήσεις. Ενδεχομένως και περισσότερες.